ترمیم دندان های آسیب دیده با پین دندان

فهرست مطالب

متداول ‌ترین راه حلی که برای ترمیم دندان های پوسیده و آسیب دیده به کار می رود، پر کردن دندان است. به احتمال زیاد شما حداقل یک بار پر کردن دندان را تجربه کرده اید. این فرایند ساده و بدون درد است و دوره نقاهت کوتاهی دارد. اما در برخی موارد ممکن است مراحل پر کردن دندان کمی پیچیده شود و دندانپزشک شما از ابزاری به نام پین دندان استفاده نماید.

امروزه با پیشرفت هایی که در دندانپزشکی اتفاق افتاده است، مواد جدیدتری داریم که هم پیوندهای مکانیکی و هم شیمیایی با دندان ایجاد می کنند. به همین دلیل، پین ها بسیار کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال هنوز هم در برخی شرایط، استفاده از آنها ضرورت دارد. در مطلب امروز قصد داریم شما را با پین های دندان و کاربرد آنها در دندانپزشکی ترمیمی آشنا کنیم. همچنین درباره انواع پین های دندانی، مراحل پین گذاری دندان، طول درمان و هزینه آنها صحبت خواهیم کرد. از همراهی شما تا پایان مطلب امروز سپاسگزاریم.

پین دندان چیست؟

گاهی اوقات ممکن است دندان ها به دلیل پوسیدگی یا شکستگی شدید آنقدر از بین بروند که ساختار دندان کافی برای نگه ‌داشتن پرکردگی در محل وجود نداشته باشد. در بیشتر این موارد، نصب یک تاج (کلاهک) توصیه می شود. با این حال برخی شرایط می تواند برنامه درمانی را تغییر دهد. مواردی مانند پر هزینه بودن تاج برای بیمار، وضعیت ناپایدار لثه، انتظار برای دیدن اینکه آیا عصب کشی انجام شده موفق است و یا هر موقعیتی که چشم انداز طولانی مدت آن مشکوک باشد، همگی دلایل ممکن برای پر کردن دندان هستند. هنگامی که ساختار دندان کافی برای نگه داشتن پرکردگی وجود ندارد، از پین دندان استفاده می شود.

پین ها میله های فلزی نازک و کوچکی هستند که نیم میلی متر درون عاج و یا کانال دندان قرار می گیرند. در واقع پین ها ستون های نازکی از فلز هستند که یا سمان شده یا به دندان پیچ می شوند. آنها لنگرهایی را برای پر کردگی یا تاج فراهم می کنند. پین گذاری برای ترمیم دندان های آسیب دیده می تواند باعث افزایش طول عمر یک دندان ترمیم شده شود و جلوی کشیدن دندان و متعاقبا کاشت دندان را بگیرد.

بیشتر بدانید : کشیدن دندان

در چه شرایطی از پین دندان استفاده می شود؟

دندانپزشک در شرایط زیر می تواند از پین دندان استفاده کند:

• ترک ها و شکستگی هایی که در آن، ریشه های دندان شما کاملا سالم است و فقط قسمت تاج دندان صدمه دیده است.
• ترمیم سطح تراز دندان
• هنگامی که دندان آماده روکش کردن است اما ابعاد آن کمتر از ۳ میلی متر می باشد.
• آسیب بسیار زیاد دندان به خاطر پوسیدگی و یا عدم وجود کامل تاج دندان
• برای ایجاد پشتیبانی هنگام نصب پروتزهای متحرک و ثابت

در چه مواردی نمی توان از پین دندان استفاده کرد؟

استفاده از پین دندان در موارد زیر توصیه نمی شود:

• لق بودن دندان بیمار به علت بیماری پریودنتال
• وجود کیست‌ها، گرانولوم‌های حفره دهان
• زمانی که طول ریشه کمتر از ارتفاع برنامه ریزی شده تاج دندان باشد.
• هنگامی که ضخامت دیواره ریشه کمتر از ۲ میلی متر باشد.
•  باریک بودن بیش از حد ریشه در افراد مسن و سالخورده
• منحنی بودن ریشه دندان
• در آن دسته از کودکانی که هنوز رشد ریشه دندان کامل نشده است.
• هنگامی که قسمتی از دندان در زیر لثه شکسته شده باشد.
• مشاهده یک روند غیر طبیعی در اطراف اپکس 
• وجود بیماری خونی
• وجود بیماری های سیستم عصبی
• عدم وجود کامل تاج دندان در ناحیه قدامی
• داشتن سابقه حساسیت به ایمپلنت دندان

بیشتر بدانید : عصب کشی دندان

انواع پین دندان

به طور کلی دو نوع پین دندان وجود دارند که هر یک دارای کاربرد خاصی هستند. 

پین داخل کانال دندان

پین داخل کانال دندان برای ترمیم دندان هایی به کار می رود که عصب کشی (روت کانال) شده اند. این پین ها توسط چسب (سمان) درون کانال دندان ثابت می شوند. این پین ها می توانند سایزهای مختلفی داشته باشند و با توجه به ابعاد کانال ریشه هر بیمار آماده می شوند. تشخیص سایز مناسب پین دندان، اهمیت زیادی دارد زیرا علاوه بر مستحکم کردن دندان مانع ترک خوردن ریشه دندان می شود.

پین داخل عاج دندان

این نوع پین برای دندان هایی به کار می رود که نیازی به عصب کشی ندارند اما در قسمت تاج به شدت آسیب دیده اند. این پین ها باید به دقت نصب شوند تا هیچ گونه آسیبی به پالپ دندان و بافت زنده وارد نشود. طول این پین ها حدود ۳ میلی متر و قطرشان ۰٫۴ میلی متر است. این نوع پین درون عاج دندان پیچ می شود و به دلیل عدم استفاده از سمان (چسب) برای دندان های قدامی به کار نمی رود.

بیشتر بدانید : بیلداپ یا بازسازی دندان چیست؟

مراحل انجام پین دندان

ابتدا دندانپزشک از دندان مورد نظر عکسبرداری می کند تا اطلاعات جامعی در مورد وضعیت دندان در اختیار داشته باشد. سپس بیمار بی حسی موضعی دریافت می کند. پس از تخلیه قسمت های آسیب دیده و برداشتن پوسیدگی، دندانپزشک محل نصب پین را مشخص می کند. آنگاه یک سوراخ پایلوت را دریل می کند که کمی کوچکتر از قطر پین است (اولین سوراخی که با دریل ایجاد می شود، سوراخ پایلوت نام دارد که در آن از مته با قطر کم و کوتاه استفاده می شود تا سوراخ ایجاد شده به عنوان راهنما برای دریل های بعدی به کار رود). سپس، پین در هندپیس قرار می گیرد و درون سوراخ پایلوت چرخانده می شود. پین به گونه ای طراحی شده است که وقتی به عمق مناسب می رسد، در جای خود محکم می شود. در واقع قرار دادن پین تقریباً ۵ ثانیه طول می کشد. دریل انجام شده محدود می باشد زیرا سوراخ پایلوت تنها حدود ۱ تا ۱٫۵ میلی متر عمق دارد. این فرایند دردناک نیست زیرا بیحسی مورد نیاز برای پر کردن برای قرار دادن پین کفایت می کند. سپس دندانپزشک تاج دندان را با آمالگام یا کامپوزیت پر می کند ( ابتدا مواد پرکننده را در اطراف پین متراکممی نماید.) ممکن است دندانپزشک در این مرحله برای حمایت بیشتر از دندان ترمیم شده، استفاده از روکش دندان را توصیه کند.

بیشتر بدانید : ایمپلنت دندان

تفاوت ایمپلنت با پین دندان

ایمپلنت دندان، روشی برای جایگزینی دندان های از دست رفته است. یعنی هنگامی به کار می رود که مجبور شده اید یک یا چند دندان خود را بکشید. در حالیکه پین دندان در هنگامی استفاده می شود که علی رغم شدت پوسیدگی و آسیب دندان هنوز هم می توان دندان را حفظ کرد. 

بیشتر بدانید : ایمپلنت دندان اقساطی

ایمپلنت دارای سه بخش است. اولین قسمت آن پایه نامیده می شود که باید درون استخوان فک کاشته شود. پایه ایمپلنت به عنوان ریشه دندان مصنوعی عمل می کند و از جنس تیتانیوم است زیرا سازگاری زیستی بالایی دارد و احتمال حساسیت را به حداقل می رساند. پس از قرار گرفتن پایه ایمپلنت درون فک بین ۳ تا ۶ ماه زمان لازم است تا آن به طور کامل با استخوان فک ادغام شود. پس از این مدت اباتمنت و سپس تاج دندان روی پایه سوار می شوند. در واقع پروسه دریافت ایمپلنت نسبتا طولانی و پر هزینه است و یک روش تهاجمی محسوب می شود. اما پین دندان فقط در یک جلسه و به عنوان بخشی از فرایند پر کردن دندان انجام می شود. دوره نقاهت آن بسیار کوتاه است و هزینه بسیار پایین تری نسبت به ایمپلنت دارد.

طول درمان و هزینه

 طول درمان با پین دندان کوتاه است و معمولا در همان جلسه پر کردن دندان انجام می شود. در صورت نیاز به انجام عصب کشی، وارد کردن پین باید ۲۴ ساعت پس از پر شدن ریشه دندان انجام شود.

هزینه پر کردن دندان با کمک پین های دندانی با توجه به نوع پین دندان، جنس پین، روش جایگذاری پین، مقدار ماده پر کننده مورد نیاز، جنس ماده پر کننده، تجربه دندانپزشک و محل کلینیک یا مطب دندانپزشکی متغیر است.

سوالات متداول

در این قسمت به چند سوال پر تکرار در مورد پین دندان می‌ پردازیم.

۱. پین های دندانی از چه جنسی هستند؟

پین های دندانی می توانند از فلز یا مواد غیر فلزی ساخته شوند.

فلزات مورد استفاده برای ساخت پین های فلزی عبارتند از: تیتانیوم، فولاد ضد زنگ، برنج، آلیاژهای طلا و

پالادیوم.

مواد غیر فلزی که برای ساخت پین های دندان به کار می روند عبارتند از: فایبرگلاس، فیبر کربن و سرامیک.

۲.آیا پین گذاری دندان دردناک است؟

پین گذاری دندان در دو صورت باعث بروز درد خواهد شد. اگر پین داخل عاج بسیار نزدیک به عصب دندان نصب شود، با تحریک عصب باعث درد گرفتن دندان خواهد شد. در این شرایط لازم است عصب کشی انجام شود. در مورد پین های داخل کانال دندان نیز احتمال ترک خوردن و شکستن ریشه دندان و به دنبال آن ایجاد درد وجود دارد. در این صورت متأسفانه چاره ای به جز کشیدن دندان باقی نخواهد ماند.

۳. عوارض نصب پین دندان چیست؟

• درد
• تورم و بیماری لثه
• پریودنتیت
• در صورت عدم رعایت بهداشت دهان ممکن است التهاب بافت های اطراف ایجاد شود.

۴. کارایی پین های دندان تحت تأثیر چه عواملی قرار می گیرد؟

کارایی پین های دندان تحت تأثیر فاکتورهایی نظیر تعداد پین ها، قطر پین ها و نحوه قرارگیری پین متغیر است.

حرف آخر

پر کردن دندان، ساده ترین راهی است که برای ترمیم دندان های پوسیده و شکسته به کار می رود. اما در برخی مواقع شدت پوسیدگی یا شکستگی به حدی زیاد است که قسمت اعظم تاج دندان از بین رفته است. در نتیجه بافت کافی برای پشتیبانی از ماده پر کننده وجود ندارد. در چنین شرایطی پر کردن دندان به روش معمول، موفقیت آمیز نخواهد بود زیرا دندان نمی تواند فشار ناشی از جویدن را تحمل کند و از ماده پر کننده به خوبی حمایت نماید. بنابراین یا می شکند و یا پر کردگی آن جدا می شود. اما ابزاری به نام پین دندان می تواند این مشکل را برطرف نماید. این میله نازک همانند یک ستون عمل می کند و فشارهای وارد بر بخش پرشده و تاج دندان را به خوبی به ریشه دندان منتقل می نماید. بنابراین احتمال شکستن دندان ترمیم شده کاهش می یابد. نوع پین مناسب برای هر بیمار به میزان آسیب دیدگی دندان او بستگی دارد.  پین های داخل عاج دندان در مواقعی به کار می روند که پوسیدگی به عصب دندان نرسیده است. اما در صورت نیاز به انجام عصب کشی از یک نوع پین دیگر به نام پین داخل کانال دندان استفاده می شود.