تأثیر رژیم دارویی بر موفقیت ایمپلنت دندان مصرف چه دارو هایی برای ایمپلنت مضر هست؟ مصرف چه دارویی برای ایمپلنت دندان ضرر ندارد؟ سوالات متداول حرف آخرصرف نظر از شایعاتی که احتمالا درباره ایمپلنت شنیده اید، ایمپلنت های دندان غالبا یک روش بسیار موفق هستند. به طور کلی، میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی حدود ۹۸ […]
صرف نظر از شایعاتی که احتمالا درباره ایمپلنت شنیده اید، ایمپلنت های دندان غالبا یک روش بسیار موفق هستند. به طور کلی، میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی حدود ۹۸ درصد است و بر اساس مطالعات بالینی، زمانی که ایمپلنت ها موفقیت آمیز باشند، بیش از ۹۰ درصد آنها حداقل تا ۲۰ سال آینده همچنان در جای خود باقی می مانند. با این حال، مواردی وجود دارد که ممکن است به دلیل مصرف برخی داروها در معرض خطر بیشتری برای شکست ایمپلنت دندان باشید.
به عنوان مثال با توجه به مطالعات سایت www.pubmed.ncbi.nlm.nih.gov حتی داروی پرکاربردی مانند متفورمین که برای کنترل قند خون به کار می رود نیز می تواند ادغام استخوانی را به خطر بیندازد. بهترین کار، آن است که قبل از شروع پروسه دریافت ایمپلنت، درباره همه داروهای مصرفی تان با دندانپزشک صحبت کنید تا مطمئن شوید که بر موفقیت ایمپلنت تان تأثیر منفی نمی گذارند. در مطلب امروز قصد داریم به بررسی تأثیر دارو بر ایمپلنت دندان بپردازیم و توضیح دهیم که مصرف چه داروهایی می تواند برای ایمپلنت دندان مضر باشد و کدام ها بی ضرر محسوب می شوند. لطفا تا پایان همراه ما باشید.
کلینیک تخصصی ایمپلنت دندان
ضمانت کتبی + اقساط ۶+۱۲+۱۸+۲۴ ماهه بدون پیش
۰۲۱۹۱۰۰۹۹۱۸
تأثیر رژیم دارویی بر موفقیت ایمپلنت دندان
پزشکی مدرن تا حدی پیشرفت کرده است که اکثر مشکلات سلامتی با مصرف دارو کنترل یا رفع می شوند. اما ایراد کار آن است که داروها اغلب به روش های دیگری بر ما تأثیر می گذارند، مانند تأثیرگذاری بر درمان های دندانی که باید انجام دهیم. به عنوان مثال، مطالعات نشان می دهد که بین مصرف برخی از داروهای روزانه برای بیماری های مزمن و ایمپلنت های دندانی ارتباط قابل توجهی وجود دارد. ایمپلنت دندان، یکی از پروسه های درمانی است که می تواند تحت تأثیر داروهای مصرفی به ظاهر بی ضرر شما قرار بگیرد. بنابراین اگر به کاشت دندان فکر می کنید یا در آستانه شروع پروسه دریافت ایمپلنت هستید، آگاه ساختن دندانپزشک از تمامی داروهای روزانه مصرفی تان بهترین کاری است که می توانید برای افزایش شانس موفقیت این درمان دندانی انجام دهید.
بیشتر بدانید : ایمپلنت دندان چیست؟
مصرف چه دارو هایی برای ایمپلنت مضر هست؟
برخی از داروهایی که می توانند بر موفقیت ایمپلنت دندان تأثیر بگذارند ، در زیر آورده شده اند. لطفاً به یاد داشته باشید که این فهرست، کامل نیست و ممکن است دندانپزشک تان داروهای دیگری را نیز برای ایمپلنت دندان شما مضر بداند. اگر نگران تأثیر دارو بر ایمپلنت دندان خود هستید، نگاهی به لیست زیر بیندازید.
داروهای سوزش سر دل
مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs) مانند پانتولوک و امپرازول معمولا برای بیماران مبتلا به سوزش سر دل مکرر تجویز می شوند. این داروها با مسدود کردن آنزیمی در دیواره معده که اسید تولید می کند، تولید اسید را کاهش می دهند. PPI ها می توانند مقدار کلسیم جذب شده توسط بدن را کاهش دهند که منجر به کم شدن تراکم استخوان و به طور کلی ریسک بالاتر شکستگی می شود. تحقیقات نشان می دهد که این مسئله بر نحوه ترمیم و جوش خوردن استخوان ها تأثیر منفی می‌گذارد. مطالعات حاکی از آنند افرادی که از PPI استفاده می کنند، ۴٫۳۰ برابر بیشتر دچار شکست ایمپلنت های دندانی می شوند.
داروهای ضد افسردگی
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند فلوکستین (پروزاک)، سرترالین (زولوفت) و پاروکستین (پاکسیل) داروهای ضد افسردگی محبوب با حداقل عوارض جانبی رایج هستند. با این حال در مورد ایمپلنت های دندانی می توانند مشکل ساز شوند. این داروها در بهبود خلق و خوی شما عالی عمل می کنند اما برخی مطالعات نشان می دهند که قادرند ریسک شکست ایمپلنت را تا ۶ برابر افزایش دهند. دلیلش این است که آنها جلوی تشکیل استخوان و متابولیسم نرمال را می گیرند که بر روی یکپارچگی استخوانی پس از ایمپلنت دندان تأثیر می گذارد.
بیس فسفونات ها
بیس فسفونات ها نوعی دارو هستند که برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان تجویز می شوند. داروهای پوکی استخوان نحوه تجزیه و بازسازی استخوان توسط بدن را تغییر می دهند. این امر می تواند ادغام ایمپلنت های دندانی را برای بدن شما دشوارتر سازد و در موارد نادر می تواند باعث ایجاد یک عارضه جدی به نام استئونکروز فک شود. معمولاً این عارضه فقط در افرادی که دوزهای بالایی از این دارو را مصرف می کنند (از جمله مواردی که از طریق IV تجویز می شوند) رخ می دهد.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS)
برخی از انواع مسکن ها می توانند در توانایی بدن شما برای ادغام ایمپلنت در استخوان اختلال ایجاد کنند. به ویژه داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) که شامل داروهایی مانند ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن (Aleve) می شود. این داروها به طور کلی در ترمیم استخوان تداخل ایجاد می کنند و تأثیر آن می تواند فراتر از عدم موفقیت فوری در ادغام استخوانی باشد. در حالی که میزان شکست اولیه ممکن است خیلی بالاتر از سایر موارد نباشد اما در صورت استفاده بیش از حد از این نوع داروها، ریسک از دست دادن مقدار قابل توجهی از ارتفاع استخوانی شما ۳ برابر می شود.
آنتی بیوتیک ها
برخی از انواع آنتی بیوتیک ها با مشکلات رشد استخوان همراه هستند مانند سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین، نورفلوکساسین و افلوکساسین که برخی از آنها اغلب برای عفونت لثه تجویز می شوند. بیمارانی که در ۱۲ ماه گذشته از هر یک از این موارد استفاده کرده اند، هنگام برنامه ریزی ایمپلنت‌های دندانی باید به دندانپزشک خود اطلاع دهند. خوشبختانه، اکثر کلاس های آنتی بیوتیک هیچ تأثیری بر موفقیت ایمپلنت دندانی ندارند.
داروهای شیمی درمانی
داروهای شیمی درمانی می توانند روی ایمپلنت های دندانی شما تأثیر منفی بگذارند. زیرا آنها سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کنند و می توانند احتمال بروز عفونت پس از جراحی را چند برابر کنند. بنابراین هنگام شیمی درمانی نباید به هیچ وجه ایمپلنت دندان انجام دهید. با این حال، اگر حداقل ۶ ماه پس از پایان شیمی درمانی صبر کنید، ایمپلنت شما می تواند موفقیت آمیز باشد. علاوه بر این، شیمی درمانی نباید تأثیر منفی بر روی ایمپلنت هایی که قبلاً بهبود یافته اند داشته باشد.
رقیق کننده های خون
داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین و هپارین می توانند خطر خونریزی در حین جراحی را افزایش دهند. بیمارانی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنند، ممکن است لازم باشد قبل از جراحی ایمپلنت مصرف آنها را قطع کنند و در طول روند بهبودی تحت نظارت دقیق قرار گیرند. لطفا قبل از قطع هر دارویی با یک پزشک متخصص مشورت کنید.
سیکلوسپورین
سیکلوسپورین، یک داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی است که برای جلوگیری از پس زدن عضو پیوندی و در برخی دیگر از بیماری های سیستم ایمنی تجویز می شود. مصرف این دارو در طولانی مدت می تواند باعث بروز اختلال در ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت دندان شود.
گلوکوکورتیکوئیدها
این دسته از داروها به منظور کاهش التهاب در بیماری هایی نظیر آسم، بیماری روده ملتهب، روماتیسم مفصلی و … به کار می روند. مصرف دوز بالای این دارو در طولانی مدت می تواند به تحلیل استخوان منجر شود و بر ادغام استخوان فک با پایه ایمپلنت تأثیر منفی بگذارد.
الکل
بله، الکل یک دارو محسوب می شود. مصرف خوراکی الکل حتی به صورت تفریحی می تواند بر سیستم های مختلف بدن تأثیر منفی بگذارد. مصرف الکل باعث کاهش کیفیت استخوان و تأخیر در ترمیم استخوان پیرامون ایمپلنت خواهد شد. ریسک ابتلا به پوکی استخوان در کسانی که الکل مصرف می کنند، چند برابر سایر افراد است. پوکی استخوان و تراکم استخوان پایین از فاکتورهایی هستند که شانس موفقیت ایمپلنت دندان را کاهش می دهند.
مصرف چه دارویی برای ایمپلنت دندان ضرر ندارد؟
مصرف یک سری داروها در پروسه دریافت ایمپلنت ضرری ایجاد نمی کند و حتی گاهی اوقات می تواند مفید باشد.
- آنتی بیوتیک های تجویز شده توسط دندانپزشک: درست است که برخی از دسته های آنتی بیوتیک می توانند برای ایمپلنت مضر باشند اما دندانپزشک شما می داند کدام آنتی بیوتیک ها برای ایمپلنت ایمن هستند. بنابراین با خیال راحت آنتی بیوتیک های تجویزی توسط دندانپزشک را بعد از جراحی ایمپلنت مصرف کنید زیرا آنها برای جلوگیری از بروز عفونت احتمالی به شما داده شده اند و می توانند شانس موفقیت ایمپلنت را افزایش دهند.
- مسدود کننده های بتا (بتا بلاکرها): مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول و متوپرولول که عمدتاً برای فشار خون بالا و برخی بیماری های قلبی تجویز می شوند، در واقع تأثیر مثبتی بر ایمپلنت های دندانی دارند. زیرا آنها متابولیسم استخوان را تقویت می کنند که باعث بهبود روند ترمیم خواهد شد. این امر به افزایش شانس ادغام ایمپلنت های دندانی شما با استخوان فک که در آن قرار می گیرند، کمک می کند.
- داروهای مسکن تجویز شده توسط دندانپزشک: داروهای مسکنی مانند مفنامیک اسید و یا استامینوفن به منظور تسکین درد ناشی از جراحی کاشت دندان، خطری را متوجه ایمپلنت های شما نخواهد کرد.
مشاوره تخصصی و رایگان
همین الان با یک کلیک تماس بگیرید
۰۲۱۹۱۰۰۹۹۱۸
سوالات متداول
موارد زیر، چند سوال پر تکرار در مورد رژیم دارویی و ایمپلنت هستند.
۱. آیا می توانم بعد از جراحی ایمپلنت دندان به مصرف داروهایم ادامه دهم؟
بله. به طور کلی ادامه مصرف داروها پس از جراحی ایمپلنت دندان بی خطر است. با این حال، حتماً دستورالعمل هایی که دندانپزشک یا جراح دهان به شما داده است، دنبال کنید زیرا ممکن است بر اساس شرایط شما توصیه های خاصی داشته باشند. همیشه بهتر است قبل از ایجاد هر گونه تغییر در رژیم دارویی خود با پزشک تان مشورت کنید.
۲. آیا لازم است قبل از جراحی ایمپلنت مصرف داروهایم را قطع کنم؟
این مسئله به نوع دارویی که مصرف می کنید، بستگی دارد. برخی از داروها مانند رقیق کننده های خون ممکن است لازم باشد قبل از جراحی ایمپلنت دندان تنظیم یا قطع شوند تا خطر خونریزی در طول عمل به حداقل برسد. دندانپزشک به شما خواهد گفت که کدام داروها باید قبل از جراحی ایمپلنت تنظیم یا قطع شوند. همیشه دندانپزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه، مکمل های غذایی و داروهای گیاهی مطلع سازید.
۳. آیا در صورت مصرف داروهای ضد افسردگی، دوره بهبودی طولانی تری را پشت سر می گذارم؟
به طور کلی، مصرف داروهای ضد افسردگی لزوماً دوره بهبودی پس از جراحی ایمپلنت دندان را طولانی نمی کند. با این حال، برخی از انواع داروهای ضد افسردگی به ویژه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) می‌توانند بر نحوه بهبودی بدن شما پس از جراحی تأثیر بگذارند. SSRI ها می توانند بر جریان خون و بهبودی تأثیر بگذارند و منجر به طولانی تر شدن زمان بهبودی شوند.
۴. آیا در صورت مصرف بیس فسفونات هنوز هم می توانم تحت درمان ایمپلنت دندان قرار بگیرم؟
بله اگر بیس فسفونات مصرف می کنید، همچنان می توانید تحت درمان ایمپلنت دندان قرار بگیرید اما مهم است که دندانپزشک خود را در این مورد مطلع کنید زیرا بیس فسفونات ها می توانند خطر عوارض خاصی را در طول و بعد از جراحی ایمپلنت افزایش دهند. دندانپزشک شما ممکن است برای کاهش تأثیر دارو بر ایمپلنت دندان، نیاز به اصلاح برنامه درمانی، استفاده از تکنیک های خاص یا اِعمال نظارت دقیق تر در حین و بعد از عمل داشته باشد تا خطر عوارض را به حداقل برساند.
حرف آخر
ایمپلنت های دندانی یکی از محبوب ترین درمان ها برای توانبخشی افراد دارای دندان های از دست رفته یا فک های کاملا بی دندان هستند. از آنجایی که بیشتر بیماران ایمپلنت سن بالایی دارند و به دلیل شرایط سیستمیک مختلف چندین دارو مصرف می کنند، پزشکان باید از داروهای مصرفی آنها آگاه باشند و به پیامدهای احتمالی دارو در بازسازی استخوان و یکپارچگی استخوان توجه کنند. برخی از داروهایی که معمولاً تجویز می‌شوند مانند داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، گلوکوکورتیکوئیدها، مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPIs)، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، ضد انعقادها، متفورمین و عوامل شیمی درمانی ممکن است بر جوش خوردن استخوان فک با پایه ایمپلنت تأثیر منفی بگذارند. در مقابل، برخی از عوامل درمانی مانند آنابولیک، ضد کاتابولیک، یا عوامل آنابولیک و ضد کاتابولیک دوگانه ممکن است باعث تقویت استخوان و افزایش میزان موفقیت درمان شوند. انجام اقدامات پیشگیرانه مانند تنظیم دوز یا قطع دارو در صورت امکان، به کار بردن متدهای جراحی کمتر تهاجمی و کنترل دقیق تر روند بهبودی استخوان های اطراف ایمپلنت از مهم ترین کارهایی هستند که می توانند به منظور افزایش شانس موفقیت ایمپلنت های دندانی در این دسته از بیماران به کار روند.